در ناحیه ی گردن ستون مهره های گردنی از 7 مهره تشکیل شده است که مثل یک ردیف از قرقره نخ روی هم قرار گرفته اند. هر مهره در قسمت قدامی دارای یک بخش محکم به نام جسم مهره و سوراخی در عقب است با روی هم قرار گرفتن مهره ها کانال نخاعی تشکیل می شود که طناب نخاعی از داخل آن عبور می کند. طناب نخاعی رشته ای از اعصاب است که از سر تا لگن امتداد دارد. در بین مهره ها غضروف های خاصی وجود دارند که دیسک نامیده می شوند.

دیسک ها بین جسم مهره ای و درست در جلوی طناب نخاعی قرار دارند هر دیسک شامل مرکز ژله ای (مایه شل) به نام هسته است که توسط حلقه غضروفی به نام غضروف حلقوی یا آنولوس احاطه می شود. دیسک ها شبیه به واشرهای پلاستیکی بوده و به عنوان ضربه گیر عمل می کنند شکل آن ها متغیر است و به مهره ها و دیسک ها به کمک یک سری از اتصالات با یکدیگر مربوط شده و ستون فقرات گردن را شکل می دهند. هر مفصل به کمک بافت های نرم اطرافش به مفصل بعدی مربوط می شود، یعنی هر کپسول مفصلی با رباط هایش تقویت می شود.

عضلات روی یک یا چند مفصل گردن را پوشانده و ممکن است به طرف سر و یا به طرف تنه کشیده شوند. هر عضله در هر دو انتهای خود تبدیل به تاندون می شود که آن را به استخوان مربوطه وصل می کند. با انقباض یک عضله حرکاتی در یک یا چند مفصل به وجود می آید. در بین هر دو مهره سوراخ کوچکی در دو طرف وجود دارد که یک عصب از طریق آن ها کانال نخاعی را ترک می کند
وظایف اعصاب نخاعی

از جمله وظایف اعصاب نخاعی، انتقال پیام حرکتی به عضلات و پیام حسی به پوست بدن ما است. اعصاب ما در واقع بخشی از سیستم هضدار دهنده ما هستند به عنوان مثال درد زنگ خطری است مبتنی بر اینکه از بدن ما در شُرف آسیب دیدگی بوده یا بخشی از آن ها تقریباً در معرض آسیب دیدگی هستند.
اعمال ستون فقرات گردنی

در رأس این مجموعه استخوانی و واشرها سر قرار دارد که در آن سیستم کامپیوتر بدن ما یعنی مغز و اندام های مهم حساسه ی همراه آن مثل چشم ها، گوش ها، بینی و دهان جای دارند. مهره ها، دیسک ها و سر یک سری مفاصل انعطاف پذیری را تشکیل می دهند که به سر امکان چرخش تقریباً 180 درجه ای به اطراف، نگاه به بالا و پایین، و خم شدن به دو طرف را فراهم می کند. در ضمن سر می تواند در وضعیت های دیگری نیز قرار گیرد که ترکیبی هستند از حرکاتی که در بالا به آن ها اشاره شد. نگاه داشتن سر، توان حرکت در جهات گوناگون و قرار دادن سر در بهترین زاویه برای کمک به عملکرد دستگاه های حسی مثل چشم ها، گوش ها، بینی و دهان از اعمال اصلی مهره های گردنی است.

مهره های گردنی همچنین به صورت کانالی محافظ برای رشته اعصابی است که از مغز تا به دنبالچه امتداد می یابد. گردن به دلیل ساختمان مخصوص مفاصل خود از انعطاف پذیری بسیار زیادی بر خوردار است. به ویژه در ناحیه بین اولین مهره گردن و سر این انعطاف پذیری بیشتر است. به علاوه به دلیل نبود هیچگونه عضو استخوانی متصل به مهره در این ناحیه قابلیت انعطاف پذیری مهره های گردن افزایش می یابد.

بنابراین مهره های گردنی نسبت به قسمت های دیگر ستون فقرات که حرکات آن ها به وسیله قفسه سینه و لگن محدود می شود از آزادی حرکت بیشتری برخوردارند. از سوی دیگر به دلیل فقدان ساختمان های محافظ در اطراف گردن، مهره های گردن نسبت به قسمت های دیگر ستون فقرات در هنگام کشش، آسیب پذیری بیشتری دارند، این خاصیت انعطاف پذیری زیاد با وجود، سودمندی زیاد آن در زندگی روزمره عامل بروز تعداد زیادی از مشکلات است. قابلیت تحرک زیاد گردن آن را در معرض کشش ها و فشارهای زیادی قرار می دهد.